Ο τίτλος ίσως παραπέμπει στον “αντιεξουσιαστικό” χώρο, αλλά εγώ αναφέρομαι στο καινούριο βιβλίο του Woody Allen, “Σκέτη Αναρχία” που κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό. Μόλις το είδα στη βιτρίνα του βιβλιοπωλείου και όντας ένθερμος υποστηρικτής του λέγειν του Woody Allen, το έβαλα αμέσως στη wish-list μου για τα βιβλία που πρέπει άμεσα να διαβάσω. Έτσι, όταν το αγόρασα, στρώθηκα αμέσως στην ανάγνωση.

Το βιβλίο αποτελείται από μικρές αυτόνομες ιστορίες που η καθεμία έχει διαφορετικό χαρακτήρα από την άλλη. Όλες όμως χαρακτηρίζονται από το κλασικό πνεύμα του Woody Allen που υπηρετεί ακόπιαστα το σουρεαλισμό και την υπερβολή στα κείμενα του. “Ξύπνησα την Παρασκευή και, επειδή το σύμπαν διαστέλλεται, μου πήρε περισσότερο από το συνηθισμένο να βρω τη ρόμπα μου”, αναφέρει χαρακτηριστικά σε μια ιστορία για την επιστήμη της Φυσικής.

Όπως πάντα, καυστικός, δηκτικός και χλευαστικός προν πάσα κατεύθυνση, δεν αφήνει κανένα τύπο ανθρώπου ή κοινωνικής ομάδας σε χλωρό κλαρί. Αυτοσαρκάζεται και ξεσπά ενίοτε σε κρίσεις νευρωτικών υπερβολών. Ασχολείται με την τέχνη, το σεξ, το φαγητό, τα εγκλήματα, τη “ψευτοκουλτούρα”.

Είναι μια συλλογή διηγημάτων που σε συντροφεύουν όμορφα, αλλά κάποιες μπορούν να σε κουράσουν κιόλας (από την άμετρη μερικές φορές υπερβολή). Έχω την εντύπωση ότι αν διάβαζα το πρωτότυπο θα υπήρχε μεγαλύτερη λογοτεχνική απόλαυση. Η μετάφραση χάνει… Αν διαβάζετε αγγλικά, προτιμήστε την αυθεντική έκδοση.

Δημήτρης

Υ.Γ.: Καλή χρονιά