Το 3ο βραβείο ποίησης απονεμήθηκε στον μαθητή της Γ λυκείου Στάθη Πανανή για το ποίημά του «Η ζωή».

Η ζωή είναι μικρή

για να τη σπαταλάς

σε λάθος κινήσεις

σε λάθος σκέψεις

σε λάθος συναισθήματα.

Φεύγει σε μια στιγμή

σαν να μην ήταν ποτέ

δική σου.

Ο άξονας της ανάλυσης μας γι’ αυτό το ποίημα θα μπορούσε να συνοψίζεται στον τίτλο: «Το αποφθεγματικό ποίημα ως δραστικός λόγος».

Αιφνιδιαστικά απλός και σύντομος, κουβεντιαστός λόγος, λιτή έκφραση που μεταδίδει με αμεσότητα το μήνυμα. Η μορφή βρίσκεται σε πλήρη αντιστοιχία με την προθετικότητα του περιεχομένου: μία σημαντική οδηγία – νουθεσία βιοθεωρίας απαιτεί κοφτό, ξεκάθαρο λόγο για να είναι δραστική εκπληρώνοντας το σκοπό της. Το ποίημα λειτουργεί ως κανόνας πρακτικής φιλοσοφίας. Η εμφατική επανάληψη της εκφοράς: «σε λάθος…» (στ.3 , 4, 5) και η χαρακτηριστική παρήχηση του «σ» δίνουν ρυθμό και ηχητική ένταση στο ποίημα επεκτείνοντας τη δραστικότητα του μηνύματος. Πολλοί νεότεροι ποιητές προσπάθησαν εναγωνίως για τον καίριο λόγο, δηλαδή για την επίτευξη της μέγιστης περιεκτικότητας στην ποιητική τους έκφραση. Ένα παράδειγμα από τον Γ. Σεφέρη:

Τα μονοκοτυλήδονα
και τα δικοτυλήδονα
ανθίζανε στον κάμπο
σου το ‘χαν πει στον κλήδονα
και σμίξαμε φιλήδονα
τα χείλη μας, Μαλάμω!
Γ.Σεφέρης, Δημοτικό τραγούδι, Στροφή

Το ακούμε από το Λάκη Χαλκιά, σε μελοποίηση Γιάννη Μαρκόπουλου: