«Ο Stephen Medcalf (1936-2007) υπήρξε μία από τις πιο εντυπωσιακές βρετανικές ακαδημαϊκές προσωπικότητες του όψιμου 20ού αιώνα. Εργάστηκε όλα του τα χρόνια στο Πανεπιστήμιο του Σάσεξ και οι περισσότεροι από τους φοιτητές του τον αντιμετώπιζαν σαν έναν από τους πιο εμπνευσμένους δασκάλους που είχαν ποτέ· και οι λιγότεροι, σαν έναν από τους πιο εκνευριστικούς. Ηταν, όπως τον περιγράφει ο κριτικός του TLS Stephen Prickett, ένας άνθρωπος με άστατες συνήθειες που οι εγκυκλοπαιδικές του γνώσεις αντικατοπτρίζονταν στα εκατοντάδες βιβλία που κάλυπταν κάθε τετραγωνικό εκατοστό του γραφείου του, συμπεριλαμβανομένου του πατώματος – σε σημείο που όταν άρχισε να αφήνει τα παράθυρα ανοιχτά για να ταΐζει τα πουλιά, οι καθαρίστριες του πανεπιστημίου κήρυξαν απεργία. Ως καθηγητής φαίνεται πως δεν είχε καλή αντίληψη του χρόνου. Μπορούσε να μιλάει για δύο ώρες ακατάπαυστα αφήνοντας το ακροατήριό του με το στόμα ανοιχτό, αρκετό χρόνο μετά το τέλος του μαθήματος. Σε άλλη περίσταση όμως τέλειωνε σε ένα τέταρτο γιατί θεωρούσε πως δεν είχε τίποτα περισσότερο να πει. Σε κάθε περίπτωση οι παραδόσεις του κρίνονταν από τους αυτήκοους εκθαμβωτικές…Συχνά, άλλωστε, πραγματοποίησε άλματα ανάμεσα στους κλασικούς και τους μοντέρνους συγγραφείς, όπως ανάμεσα τον Οβίδιο και τον Τ. Σ. Ελιοτ μελετώντας τη χρήση που έκανε ο μοντερνιστής ποιητής στον κύκλο των αρχαίων μύθων έτσι ώστε να ξαφνιάσει την εποχή του. Η ικανότητα ωστόσο του Medcalf να φέρνει σε επαφή διαφορετικούς κόσμους με απροσδόκητες συζεύξεις δεν εξαντλήθηκε στη λογοτεχνική κριτική, αλλά εισήλθε στην ανθρωπολογία και τη θεολογία. Στο δοκίμιό του «The coincidence of Myth and Fact» αφηγείται τη συζήτηση που έγινε μια θερμή καλοκαιρινή βραδιά του 1931 στο Κολέγιο Magdalen της Οξφόρδης ανάμεσα στον C. S. Lewis και στον J. R. R. Tolkien πάνω στο ζήτημα των σχέσεων ανάμεσα στον Μύθο και την Ιστορία….(της Ελισάβετ Kοτζιά, από την Καθημερινή).
Οι αγγλομαθείς μπορείτε να δείτε και το αφιέρωμα των Times (3/10/2007) γι’ αυτόν, όπου γίνεται ιδιαίτερη μνεία στο ανοκλήρωτο έργο του για τον T.S. Εliot.