Συνάντηση ομάδας , 04/02/2011 (Σήμερα «ιστορεί» η Πένυ Μπ.)
Μεσημέρι Παρασκευής. Έξω η μέρα μουντή και χειμωνιάτικη: κρύο, αέρας, βροχή…και η ομάδα μας εδώ παρούσα στο καθιερωμένο ραντεβού.
Tο ταξίδι άρχισε με καράβι το «Βιβλίο για τα βιβλία» του Π. Τατσόπουλου. Το βιβλίο επικεντρώνεται στην ανάμνηση της απόλαυσης που αφήνει η ανάγνωση ενός βιβλίου ανεξάρτητα αν μετά από λίγο καιρό έχει ξεχαστεί ο συγγραφέας, ο τίτλος και τα άλλα χαρακτηριστικά του.
Ο Μέντωρ μας μίλησε για την αξία της ανάγνωσης η οποία αξιοποιεί τα αρχέτυπα (κατά Jung) και οδηγεί τον αναγνώστη σε μονοπάτια απόδρασης και απόλαυσης. Ακούγοντας τον ίδιο να δίνει το δικό του ορισμό για την έννοια της λογοτεχνίας συνειδητοποιήσαμε το μεγαλείο που μπορεί να κρύβει. Η λογοτεχνία είπε είναι ένα κίνητρο για την αναδιάταξη του κόσμου και της ύπαρξής μας. Έπειτα έγινε μικρή αναφορά στον «αινιγματικό» Κάφκα. Έγινε λόγος για τους ήρωές του που μπορούν να θεωρηθούν προβολές του ίδιου του εαυτού του και για την επιθυμία του –που ευτυχώς δεν πραγματοποιήθηκε- να καούν τα έργα του μετά το θάνατό του.
Το ταξίδι συνεχίστηκε με την αναφορά σε κάποια βιβλία που προτείνει ο Τατσόπουλος για ανάγνωση. Ενδεικτικά θα αναφέρω, όπως τα θυμάμαι:
1. Τα αιχμηρά αντικείμενα της Αμερικανίδας Τζίλιαν Φλίν. Αστυνομικό μυθιστόρημα που τονίζει το πέρασμα του πόνου από την ψυχή στο σώμα, και εκφράζει τους περισσότερους Αμερικάνους νέους.
2. Το γυμνό γεύμα του Γουίλιαμ Μπάροουζ. Με αφορμή το βιβλίο αυτό μεταφερθήκαμε στη δεκαετία του ΄70 στην Αμερική όπου ο συγγραφέας, ο Τζάκ Κέρουακ και ο Άλεν Γκίνσμπερκ δημιούργησαν το ανατρεπτικό κίνημα των Beatniks που αμφισβήτησε κυνικά κάθε συντηρητική δομή της καταναλωτικής αμερικανικής κοινωνίας.
3. Νίτσε του Ronald Hayman. Με αφορμή αυτό το βιβλίο έγινε αναφορά στη ζωή του Νίτσε. Τονίστηκε η καλλιτεχνική του φύση, η αγάπη του για την φιλοσοφία και την ποίηση και οι επιρροές που δέχτηκε από το Βάγκνερ και το Σοπενχάουερ. Επίσης ο Μέντωρ ανέφερε ότι είναι δύσκολο να διαβάσει κάποιος Νίτσε, αν πρώτα δεν έχει εξοικειωθεί αρκετά με τη μελέτη βιβλίων που αναφέρονται στον φιλόσοφο και το έργο του.Πρότεινε την ανάγνωση του βιβλίου «Όταν έκλαψε ο Νίτσε» για καλύτερη γνωριμία με τον συγγραφέα.
Στη συνέχεια η συζήτηση στράφηκε στα ποιητικά ρεύματα και συμφωνήσαμε ότι οι μεγάλοι ποιητές όπως ο Καβάφης, ο Σεφέρης, ο Ελύτης και ο Σολωμός δεν εντάσσονται σε αυτά. Χαρακτηρίστηκα είπαμε ότι ο Σολωμός δεν έγραφε μόνο ποίηση, αλλά έζησε την ποίηση…
Το ταξίδι μας τελειώσε με τη ανάγνωση ποιημάτων του Τίτου Πατρίκιου που μας έφερε η πάντοτε ενθουσιώδης Αθηνά. Παραθέτω ένα που μου έκανε εντύπωση.
Ταριχευτής Πτηνών
Οι ιδέες έρχονται όλο πιο αραιά
σαν τα πουλιά που λιγόστεψαν
κι ούτε που μένουν, χάνονται
το ίδιο απρόσμενα όπως ήρθαν.
Μου ΄ρχεται δύσκολο να καραδοκώ
με δίχτυα, ξόβεργες, απόχες
μες στη συμφόρηση των δρόμων
μήπως για μια στιγμή περάσουν.
Καλή αντάμωση!
