Το ποίημα «Ουλαλούμ» του Γιάννη Σκαρίμπα ενός αιρετικού ποιητή και συγγραφέα, μελοποιημένο από έναν αντικομφορμιστή τραγουδοποιό. Στίχοι, σχεδόν υπερρεαλιστικοί που αναδεικνύουν λυρικούς τόνους. Διαβάστε και αφουγγραστείτε το ρυθμό της ψυχής των δημιουργών:

Ήταν σα να σε πρόσμενα κυρά
απόψε που δεν έπνεε έξω ανάσα
κι έλεγα θα ‘ρθει απόψε απ’ τα νερά
κι από τα δάσα

Θα ‘ρθει αφού φλετράει μου η ψυχή
αφού σπαρά το μάτι μου σαν ψάρι
και θα μυρίζει φώτα και βροχή
το νιο φεγγάρι
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=BijmC-lzcsA&feature=related&w=425&h=350]

Και να το κάθισμα σου συγυρνώ
στολνώ την κάμαρά μου αγριομέντα
και να μαζί σου κιόλας αρχινώ
χρυσή κουβέντα

Πώς να θα μείνει ο κόσμος με το μπα
που μ’έλεγε τρελόν, πως είχες γίνει
καπνός και τάχας σύγνεφα θαμπά
προς τη σελήνη

Νύχτωσε και δε φάνηκες εσύ
κίνησα να σε βρω στο δρόμο ωϊμένα
μα σκούνταφτες όπου εσκούνταφτα χρυσή
κι εσύ με μένα

Τόσο πολύ μ’αγάπησες Κυρά
που άκουγα διπλά τα βήματα μου
πάταγα εγώ στραβός μες στα νερά
κι εσύ κοντά μου