Παρηγορητική καταφυγή στις εικόνες της ποίησης του Νικηφόρου Βρεττάκου για να θυμηθείς πως τα στιγμιότυπα της πραγματικής ευτυχίας βρίσκονται στην καθημερινή σου ζωή. Αρκεί να εστιάσεις σ΄αυτά εγκαταλείποντας τη συνήθεια της προσήλωσης σε ό,τι θορυβεί, κραυγάζει, απειλεί (πρβλ.  δελτία ειδήσεων και βαθυστόχαστες πολιτικές αναλύσεις τηλε-πολιτικών) για να προκαλέσει το φόβο της επιβίωσης ή της αβέβαιότητας. Ενάντια στην κατασκευασμένη ένταση, θα αντιτάξουμε τη σκέψη και την ήρεμη ενατένιση της ζωής που υποβάλλει ο απλός, ανθρώπινος και ζεστός λόγος της ποίησης του Βρεττάκου. Ιδού:

Τ΄όνομά σου (Μεγαλυνάρι)

Τ’ όνομά σου : ψωμί στο τραπέζι
Τ’ όνομά σου : νερό στην πηγή.
Τ’ όνομά σου : αγιόκλημα αναρριχόμενων άστρων.
Τ’ όνομά σου : παράθυρο ανοιγμένο τη νύχτα στην πρώτη του Μάη.

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=X094iczxK3w&feature=related&w=425&h=350]

Τ’ όνομά σου : ρινίσματα ήλιου
Τ’ όνομά σου : στροφή από φλάουτο τη νύχτα.
Τ’ όνομά σου : στα χείλη των αγγέλων τριαντάφυλλο.
Τ’ όνομά σου : κουδούνισμα αλόγων που σέρνουν την ‘άνοιξη πίσω τους
Τ’ όνομά σου : βροχούλα στου σπορέα το μέτωπο
Τ’ όνομά σου : περίσσευμα στου βοσκού την καλύβα
Τ’ όνομά σου : τοπίο χωρισμένο με χρώματα
Τ’ όνομά σου : δυο δρυς που το ουράνιο τόξο στηρίζει τις άκρες του.
Τ’ όνομά σου : ένας ψίθυρος απ’ αστέρι σε αστέρι
Τ’ όνομά σου : ομιλία δύο ρυακιών μεταξύ τους
Τ’ όνομά σου : μονόλογος ενός πεύκου στο Σούνιο
Τ’ όνομά σου : ένα ελάφι βουτηγμένο ως το γόνατο σε μιαν άμπωτη ήλιου.
Τ’ όνομά σου : ροδόφυλλο σ’ ενός βρέφους το το μάγουλο
Τ’ όνομά σου : πεντάγραμμο στις κεραίες των γρύλων
Τ’ όνομά σου : ο Ηνίοχος στην άμαξα του ήλιου.
Τ’ όνομά σου : πορεία πέντε κύκνων που σέρνουν την πούλια στα μεσούρανα
Τ’ όνομά σου : Ειρήνη στα κλωνάρια του δάσους.
Τ’ όνομά σου : Ειρήνη στους δρόμους των πόλεων
Τ’ όνομά σου : Ειρήνη στις ρότες των πλοίων
Τ’ όνομά σου : ένας άρτος, βαλμένος στην άκρη της γης που περίσσεψε
Τ’ όνομά σου : αέτωμα περιστεριών στον ορίζοντα.
Τ’ όνομά σου : αλληλούια πάνω στο Έβερεστ.