Τα βασικά γνωρίσματα της Αναγεννησιακής Τέχνης που αξίζει να θυμόμαστε για την προσέγγιση των έργων της:
- στροφή στην ελληνική και ρωμαϊκή αρχαιότητα από όπου αντλούνται πρότυπα (κυρίως για τη γλυπτική και την αρχιτεκτονική).
- αποενοχοποίηση του γυμνού σώματος (παύει να αποτελεί «αμαρτία», χρησιμοποιείται σε θρησκευτικά θέματα).
- έντονη διάθεση των καλλιτεχνών για ρεαλιστική απόδοση μορφών και σκηνών και για πιστή αναπαράσταση της πραγματικότητας στα έργα τους.
- εξιδανίκευση της ανθρώπινης μορφής – ο ανθρωπισμός ως βασικό πρότυπο ζωής και αισθητικής (αναβίωση του κλασικού ιδεώδους της «καλοκαγαθίας» που γενικεύεται και προβάλλεται πια ως χριστιανικό, θρησκευτικό ιδεώδες).
- τεχνική 1: το έργο τέχνης οργανώνεται βάσει επιστημονικών – μαθηματικών αρχών. Στην αρχιτεκτονική: αρμονικές αναλογίες – μέτρο: οι διαστάσεις του ανθρώπινου σώματος. Στη ζωγραφική: δημιουργία προοπτικής για να αποδοθεί το βάθος.
- τεχνική 2: «sfumato»: εξαφάνιση των περιγραμμάτων, ελαφριά ομίχλη χρώματος γύρω από τα σχήματα για να αποδοθεί ο όγκος στη σκιαγράφηση των μορφών.
- Μανιερισμός (εξέλιξη αναγεννησιακής ζωγραφικής): σε πολύπλοκες συνθέσεις (δες Μιχαήλ Άγγελος, Δομήνικος Θεοτοκόπουλος…), επιμήκυνση ανθρώπινων χαρακτηριστικών και κατάργηση αρμονικών αναλογιών, απόδοση λεπτομερειών και χρήση εξεζητημένων στάσεων για να αισθητοποιηθούν τα συναισθήματα των μορφών.
Ας εντοπίσουμε, τώρα, τα παραπάνω γνωρίσματα σε χαρακτηριστικά έργα της Αναγέννησης:
