Συμφωνώντας με την άποψη ότι: «Ο Μπωντλαίρ δημιούργησε μια νέα έκφραση, που επηρέασε με την αλλαγή της και σιγά-σιγά δημιούργησε μια ολόκληρη τομή στο σώμα της ευρωπαϊκής ποίησης. Η πεζολογία του Μπωντλαίρ είναι από τις σπουδαιότερες προσφορές της ποίησής του, από τα σπουδαιότερα χαρακτηριστικά της, από τα οποία η μοντέρνα ποίηση άντλησε κι από τα οποία προσανατολίστηκε, στο δρόμο της», παραθέτουμε, σε μετάφραση Κ. Καρυωτάκη το εμβληματικό και ίσως πιο διαδεδομένο ποίημα του Μπωντλαίρ, μαζί με τη μελοποίηση των «Πυξ Λαξ» ως αφορμή για να μελετήσουμε τις ερμηνευτικές σημειώσεις για το έργο του. Δείτε: «Σημειώσεις για τον Baudelaire»

Spleen

Είμαι σαν κάποιο βασιλιά σε μια σκοτεινή χώρα,
πλούσιον, αλλά χωρίς ισχύ, νέον, αλλά από τώρα
γέρο, που τους παιδαγωγούς φεύγει, περιφρονεί,
και την ανία του να διώξει ματαιοπονεί
μ’ όσες μπαλάντες απαγγέλλει ο γελωτοποιός του.
Τίποτε δε φαιδρύνει πια το μέτωπο του αρρώστου,
ούτε οι κυρίες ημίγυμνες, που είν’ έτοιμες να πουν,
αν το θελήσει, πως πολύ πολύ τον αγαπούν, ούτε η αγέλη των σκυλιών, οι ιέρακες, το κυνήγι,ούτε ο λαός.

Προστρέχοντας, η πόρτα όταν ανοίγει.

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=JtJHs0c6_Po&w=425&h=350]

Γίνεται μνήμα το βαρύ κρεβάτι του, κι αυτός,
χωρίς ένα χαμόγελο, σέρνεται σκελετός.
Χρυσάφι κι αν του φτιάχνουν οι σοφοί,
 δε θα μπορέσουν το σαπισμένο τού είναι του στοιχείο
 ν’ αφαιρέσουν, και με τα αιμάτινα λουτρά, τέχνη ρωμαϊκή,
ιδιοτροπία των ισχυρών τότε γεροντική,
να δώσουνε θερμότητα σ’ αυτό το πτώμα που έχει
μόνο της Λήθης το νερό στις φλέβες του και τρέχει.