Προσπάθησε να δώσει απαντήσεις στα θεμελιωδέστερα ζητήματα της φύσης, της ανθρώπινης ύπαρξης, της νόησης και της ηθικής. Δημιούργησε τη βάση κάθε νεότερης φιλοσοφικής θεώρησης. Αφιέρωσε τη ζωή του στη φιλοσοφία και στη διδασκαλία.

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=N0rB6Fhkr3w&&w=425&h=350]

«O Αριστοτέλης γεννήθηκε το 384 π.Χ. στα Στάγιρα της Χαλκιδικής και πέθανε το 322 π.Χ. στη Χαλκίδα. Ο πατέρας του ο Νικόμαχος ήταν γιατρός και προόριζε τον Αριστοτέλη για διάδοχο της επαγγελματικής του δραστηριότητας. Αυτό δικαιολογείται καθώς επρόκειτο για εποχή που οι ιατρικές γνώσεις και μέθοδοι κρατούνταν μυστικές και κληροδοτούνταν από τον πατέρα στο γιο. Ο πατέρας του όμως πέθανε όταν ο Αριστοτέλης ήταν περίπου δέκα ετών κι έτσι δεν ακολούθησε τον επαγγελματικό χώρο της ιατρικής. Στη συνέχεια ανατράφηκε από το θείο του τον Πρόξενο, ο οποίος τον δίδαξε ελληνικά, ρητορική και ποίηση. Στα 367 ο Αριστοτέλης μαθήτευσε στην Ακαδημία του Πλάτωνος στην Αθήνα. Έπειτα δίδαξε στη σχολή -σύμφωνα με το Διογένη το Λαέρτιο- ρητορική και διαλεκτική.

Είναι γεγονός ότι οι πολιτικές του αντιλήψεις διέφεραν σε πολλά σημεία από τις πολιτικές θεωρήσεις του Πλάτωνος. Σε αντιπαράθεση με την άποψη του Πλάτωνος ότι οι φιλόσοφοι πρέπει να είναι οι βασιλείς, ο Αριστοτέλης σημειώνει: «Δεν είναι απλώς περιττό για ένα βασιλιά να είναι φιλόσοφος, αλλά αποτελεί μειονέκτημα. Καλύτερα ένας βασιλιάς να συμβουλεύεται τους αληθινούς φιλοσόφους. Έτσι θα μπορούσε να γεμίσει τη βασιλική του εξουσία με καλές πράξεις και όχι με καλά λόγια.».
Μεγάλη είναι η συνεισφορά του στη φυσική φιλοσοφία. Μελέτησε την ύλη, τις μεταβολές, την κίνηση, το χώρο, το χρόνο και το διάστημα. Συνέβαλλε καθοριστικά στην ανάπτυξη και εξέλιξη της αστρονομίας -δίνοντας έμφαση στους κομήτες-, της χημείας -δίνοντας έμφαση σε ορισμένες διαδικασίες όπως η καύση-, της μετεωρολογίας -καθώς επιδόθηκε στη σπουδή των συννεφών-, και αναμφισβήτητα της μαθηματικής επιστήμης με τη συστηματοποίηση του αφαιρετικού – συμπερασματικού τρόπου σκέψης. (Από την εκπομπη ANIMATED ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ).