Συμφωνώντας σε πολλά σημεία με τις διαπιστώσεις του παρακάτω άρθρου, οφείλουμε να παρατηρήσουμε πως η πλήρης καθιέρωση της ψηφιακής μάθησης, όπως περιγράφεται, δεν αποτελεί την «παιδαγωγική πανάκεια» που θα καταστήσει, από μόνη της, την εκπαίδευση επαρκή για να ανταποκριθεί στις ανάγκες του μέλλοντος. Για να αντλήσουμε τη μέγιστη ωφέλεια από την ψηφιακή τεχνολογία, χρειάζεται να μεριμνήσουμε, πρώτα απ΄ όλα, για την εισαγωγή και ανάπτυξη, εντός του σχολείου, ενός ολοκληρωμένου πλαισίου ψηφιακού αλφαβητισμού για τους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές, ώστε να μπορούν να διαχειρίζονται ψυχολογικά, κοινωνικά και ηθικά τις πρωτόγνωρες δυνατότητες που προσφέρουν οι Νέες Τεχνολογίες.
«Υπό φυσιολογικές συνθήκες, σε 19 ημέρες οι εκπαιδευτικοί και μαθητές εμφανίζονται στα δημόσια σχολεία. Εάν είστε γονείς προσπαθήστε να ξεχάσετε τα άγχη για τα έξοδα για γραφική ύλη και φροντιστήρια, κι αν είστε μαθητές αφήστε στην άκρη τη χαρά για τις αναμενόμενες κινητοποιήσεις που θα σας προσφέρουν λίγες ημέρες ξεκούρασης παραπάνω. Σκεφτείτε λίγο πιο σφαιρικά. Για παράδειγμα, αναλογιστείτε τι συμβαίνει στην Ολλανδία αυτές τις ημέρες.
Σε πόλεις όπως το Σνικ, η Μπρέντα, η Αλμίρε, το Έμεν, το Χίνβλιτ και το Άμστερνταμ, ανοίγουν τα σχολεία Steve Jobs, τα οποία θα ενστερνίζονται τη φιλοσοφία του ιδρύματος Ο4ΝΤ. Με άλλα λόγια, τέλος τα συγγράμματα, τέλος τα τετράδια, στην τσάντα μόνο ipad. Και σε λίγα χρόνια, τέλος οι κιμωλίες και οι ξύλινοι πίνακες. Πυρήνας του σκεπτικού πίσω από όλα αυτά είναι το ότι με αυτόν τον τρόπο αλλάζει η διαδικασία της επιμόρφωσης και ο τρόπος που λαμβάνει ο μαθητής τις γνώσεις, κάτι που είναι πιο αποτελεσματικό από πλευράς ταχύτητας και απόδοσης.
Ουσιαστικά, η διαδικασία της μεταφοράς της πληροφορίας και της μετάδοσης της γνώσης μετατοπίζεται από τον δάσκαλο στο μαθητή, ο οποίος μέσα από τις συσκευές που χρησιμοποιεί εξοπλίζεται. Ο εκπαιδευτικός, δηλαδή, μοιάζει όλο και περισσότερο με έναν προπονητή που αναδεικνύει τα καλά σημεία του παίκτη και βρίσκει το σωστό σύστημα για την ομάδα. Βγάζει νόημα, ο Μουρίνιο δεν θα μάθει στον Πουγιόλ πώς γίνεται το κοντρόλ, αλλά πώς να χρησιμοποιεί την τεχνική που κατέχει ήδη. Μακροπρόθεσμα, η αντικατάσταση βιβλίων και τετραδίων από tablets θα φέρει και αλλαγές στον τρόπο λειτουργίας των σχολείων. Οι μαθητές δεν θα χρειάζεται να ακολουθούν το ίδιο με σήμερα ωρολόγιο πρόγραμμα, οι γονείς θα μπορούν να περνούν περισσότερες ώρες μεταξύ τους και η μάθηση θα μπορεί να γίνεται μέσω ενός δασκάλου και μαθητών που θα βρίσκονται στην αίθουσα και άλλων που θα βρίσκονται στην εξοχή.
Εάν όλα τα παραπάνω σας φαίνονται «πολύ μπροστά» και επικίνδυνα μοντέρνα για το σήμερα και την Ελλάδα, σκεφτείτε απλά πως ένα παιδί που βρίσκεται στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού και αρχίζει να μαθαίνει τον κόσμο μέσα από τις οθόνες, προετοιμάζεται ουσιαστικά για τον κόσμο του 2030. Και τότε, σχεδόν σίγουρα, δεν θα υπάρχουν τόσα τετράδια και κιμωλίες γύρω του. Χρειαζόμαστε σχολεία που η δομή και η λειτουργία τους γίνεται με εργαλεία του σήμερα και δουλεύουν για τους ανθρώπους του αύριο κι όχι του χθες.» (άρθρο του Τάκη Καραγιάννη στο protagon.gr).
