Εθισμένοι στη χαλάρωση των διακοπών του Αυγούστου, με την ηθελημένη απώθηση κάθε έγνοιας, κινδυνεύουμε να περιπέσουμε στην αδράνεια, στη χαλαρότητα και στην απραξία. Παραμονεύει ο νοητικός λήθαργος, ο οποίος μπορεί στη συνείδησή μας να κατηγοριοποιείται ως προσωρινός, αλλά, στην πραγματικότητα, αφαιρεί από την πνευματική και κοινωνική μας ύπαρξη τη δυνατότητα για έγκαιρη εγρήγορση και ανταπόκριση στα ερεθίσματα του εξωτερικού περιβάλλοντός μας.
Γνωρίζοντας οι κήνσορες της πολιτικής και εμπορικής προπαγάνδας ότι, αυτήν την εποχή, είμαστε ευάλωτοι και με απενεργοποιημένες τις όποιες έλλογες αντιστάσεις, επιτίθενται για να επηρεάσουν τη σκέψη, να κατευθύνουν τα συναισθήματα και τις επιθυμίες μας σύμφωνα με τις δικές τους επιδιώξεις. Αξιοποιώντας το ήδη διαμορφωμένο υπόστρωμα ευδαιμονιστικής νοοτροπίας προτείνουν καταιγιστικά και διαρκώς τη διεύρυνσή της ως ενδεδειγμένη στάση για τη συνέχιση της δήθεν ανέμελης ζωής των διακοπών. Έτσι, αυξάνεται εκθετικά η κατανάλωση αγαθών, τα χρήματα, τα προορισμένα για ζωτικές ανάγκες, σπαταλώνται αφειδώς, ολοένα και πιο εύκολα, χωρίς ενδοιασμούς για να στηρίξουν την αμέριμνη ζωή του παρόντος χρόνου.
Η κατίσχυση του προτύπου homo ludens, από τη μία παραδίδει την ύπαρξη στον καταναλωτικό ευδαιμονισμό, ενώ από την άλλη παγιώνει την αδιαφορία και την αποστασιοποίηση από τα κοινωνικά και πολιτικά δρώμενα, η οποία βαθμιαία γίνεται ψυχωτική άρνηση για όποια παρέμβαση ή συμμετοχή στα κοινά. Απαξιώνοντας τη συμμετοχή σε κάθε μορφή πολιτικής ή κοινωνικής δράσης ως περιττή ο πολίτης ιδιωτεύει αναπτύσσοντας μία βιοθεωρία σκληρού ατομικισμού.
Επικίνδυνη λοιπόν, η περίοδος που διανύουμε, αν επιτρέψουμε στον εαυτό μας να θεωρήσει το χρόνο αποκλειστικά ως παρόν. Αντίθετα, οφείλουμε, απέναντι στον εαυτό μας και στους άλλους, αποφεύγοντας την ευχαρίστηση του παροντικού ευδαιμονισμού που μας γοητεύει, να προετοιμαζόμαστε για τα δύσκολα του μέλλοντος αξιοποιώντας την ησυχία για περισυλλογή και στοχαστική ανάλυση της ζωής, διευρύνοντας τους ορίζοντές μας με δραστηριότητες που αναπτύσσουν συνολικά το εύρος της ευφυϊας μας.
Επιμύθιο: Κάνουμε διακοπές, χωρίς να διακόπτουμε τη σχέση μας με την πραγματική ζωή.
