Η παραπάνω δήλωση στελέχους μεγάλης Τράπεζας υπήρξε τo έναυσμα της έμπνευσης του Κώστα Γαβρά για την ταινία του: «Το κεφάλαιο».  Το θέμα της ταινίας είναι ο κόσμος του χρηματιστηριακού κεφαλαίου μέσα από τις περιπέτειες ενός ανθρώπου (Γκαντ Ελμαλέχ) που σταδιακά μεταμορφώνεται σε έναν κυνικό και αδίστακτο τραπεζίτη, σαν κι αυτούς που πρωταγωνιστούν στην πραγματική ζωή καθορίζοντας την τύχη ανθρώπων και λαών, οι οποίοι, ανυποψίαστοι, βιώνουν την υλική και πνευματική εξαθλίωση της οικονομικής κρίσης. Σε πρόσφατη ομιλία του στη «Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών», ο έλληνας σκηνοθέτης ανέφερε:
«Πίσω από την γοητεία ενός τραπεζίτη, τη μόρφωση και την καλλιέργειά του, κρύβεται μια σκοτεινή πλευρά, αυτή των επιχειρήσεων. Κι αυτό προσπάθησα να βρω και να διηγηθώ στην ταινία μου»…  «Ζούμε σ΄έναν άγριο καπιταλισμό, γυρίσαμε πίσω πολλά χρόνια, στον 19ο αιώνα […] Έχει παραμεριστεί η ηθική. Στο βιβλίο «Ο ολοκληρωτικός καπιταλισμός», ο συγγραφέας του, τραπεζίτης Ζαν Πιερλεβάντ, περιγράφει τη δημοκρατία σαν placebo, (πλασματική). Ότι δηλαδή, οι μεγαλομέτοχοι των τραπεζών και των επιχειρήσεων διευθύνουν τον κόσμο. Νομίζω ότι του ξέφυγε σε μια στιγμή ειλικρίνειας»…«Tη λύση στα τεράστια προβλήματα, δεν θα τη δώσει μια ταινία. Δεν είναι αυτός ο ρόλος ούτε του κινηματογράφου ούτε του σκηνοθέτη. Εμένα μ’ ενδιαφέρει η αντίσταση στην καταστροφή. Η λύση θα έρθει από τους ανθρώπους που ψηφίζουμε. Πρέπει να ξέρουμε ποιους διαλέγουμε και γιατί τους διαλέγουμε. Αυτό είναι το πρόβλημα. Και κυρίως είναι πρόβλημα ελληνικό, εδώ και πάρα πολλά χρόνια»…«Ο κινηματογράφος δεν είναι Πανεπιστήμιο, ούτε κάνει πολιτικό κήρυγμα. Δεν επιβάλει μια ιδεολογία. Είναι ένα θέαμα με το οποίο προσπαθούμε να δημιουργήσουμε συναισθήματα, να μιλήσουμε για τις ανθρώπινες σχέσεις και ίσως ο θεατής να προβληματιστεί, να σκεφτεί».

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=B8MEUlnXZTI&w=425&h=350]