‘Ανθρωπος στην εποχή του ηλεκτρονικού όχλου

«Η τεχνολογία είναι επικράτεια ηθικά ουδέτερη. Γίνεται καλή ή κακή ανάλογα με τη χρήση που της επιφυλάσσουμε, ανάλογα με τους σκοπούς που κάθε φορά υπηρετεί. Οπως το Διαδίκτυο: διαπλέοντας τα αχανή του ύδατα, διασταυρώνεται κανείς με λαμπρές στιγμές ελεύθερου λόγου, ανεξάρτητης σκέψης και υγιούς αντιπαράθεσης, αλλά ταυτόχρονα σκοντάφτει, ολοένα και συχνότερα, σε υφάλους μοχθηρίας, κακεντρέχειας…

Stephen Medcalf, ένας βαθύς γνώστης της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας.

«Ο Stephen Medcalf (1936-2007) υπήρξε μία από τις πιο εντυπωσιακές βρετανικές ακαδημαϊκές προσωπικότητες του όψιμου 20ού αιώνα. Εργάστηκε όλα του τα χρόνια στο Πανεπιστήμιο του Σάσεξ και οι περισσότεροι από τους φοιτητές του τον αντιμετώπιζαν σαν έναν από τους πιο εμπνευσμένους δασκάλους που είχαν ποτέ· και οι λιγότεροι, σαν έναν από τους πιο εκνευριστικούς. Ηταν,…

Παπαδιαμάντης ανθολογούμενος, μελωδικός, αιεί παρών

Η «παπαδιαμαντική» εμμονή συνεχίζεται. «Μια συλλογή διηγημάτων δεν ευτύχησε να πιάσει στα χέρια του ο Παπαδιαμάντης, παρότι, για χρόνια, φαίνεται να το επιθυμούσε. Το δηλώνει, μάλιστα, δημοσίως για πρώτη φορά, με την αγγελία που αποστέλλει προς δημοσίευση στις εφημερίδες, με ημερομηνία 1η Αυγούστου 1891, για την προσεχή έκδοση συλλογής δεκαπέντε διηγημάτων, δημοσιευμένων και αδημοσίευτων, με…

Μνημονεύουμε Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη…πάλι

Προσπαθώντας να βάλω σε στοιχειώδη τάξη το υλικό μου για τη διδασκαλία του διηγήματος «Όνειρο στο κύμα» στο τμήμα της θεωρητικής κατεύθυνσης (ΓΦ2), έπεσα πάνω στις εξαιρετικά ενδιαφέρουσες παραγωγές της εκπαιδευτικής τηλεόρασης, που νομίζω πως φωτίζουν αρκετά, όχι μόνο το εν λόγω διήγημα, αλλά και το σύνολο των τεχνικών της διηγηματογραφίας του κυρ Αλέξανδρου. Ας…

Ελύτης και Παπαδιαμάντης: «σημάντορες άνεμοι που ιερουργούνε…» από κοινού.

Με αφρομή δύο δημοσιεύματα που έτυχε να δω αυτές τις μέρες στον τύπο (Το Βήμα, 04/01/2011 ,  03/01/2011, και Τα Νέα,  03/01/2011), προτείνω να θυμηθούμε τους δύο μεγάλους των νεοελληνικών γραμμάτων καθώς πρόκειται για «τη γραφή που δεν ξέρει από ψέμα». Δεν ξεχνάμε, επίσης, πως ο Ελύτης είχε μελετήσει σε βάθος το λυρισμό του Παπαδιαμάντη…

Μίκης, ο αληθινός…ένα δώρο για το νέο χρόνο

Ένα ανεκτίμητο δώρο από τον μεγάλο έλληνα συνθέτη σε όλους μας, ενόψει της νέας χρονιάς για να συνδεόμαστε με τις ρίζες μας αντλώντας θάρρος και ψυχική δύναμη για ό,τι θα αντιμετωπίσουμε στην προσωπική και στη συλλογική μας ζωή. Ακούστε, λοιπόν, τον «ολοκληρωμένο» Θεοδωράκη καταφεύγοντας στο «Μίκης Θεοδωράκης, 1000 τραγούδια» και αντλήστε φρόνημα για τη νιότη…

Η ποίηση νοηματοδοτεί την πραγματικότητα (με τη ματιά ενός 14 χρονου μαθητή).

Πρώτο Βραβείο του πανελλήνιου Διαγωνισμού ΕΡΤ «Ενας πλανήτης μία ευκαιρία για το περιβάλλον» για τον Λελόβα Λουκά, 14, μαθητή του 2ου Γυμνασίου Πρέβεζας με την ταινία μικρού μήκους: «Κάνε άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά» (στίχος του Οδυσσέα Ελύτη). Εκτός από την κινηματογραφική αρτιότητα που διαθέτει το φιλμάκι, παρατηρήστε πόσο ωραία ταιριάζουν οι στίχοι στις…

Εθνικό Κέντρο Βιβλίου: Αρωγός φιλαναγνωσίας…επιτέλους!

Περιδιαβαίνοντας στις σελίδες του Ε(θνικού) Κέ(ντρου) Βι(βλίου), είμαι σίγουρος πως θα βρείτε πολλά κι ενδιαφέροντα θέματα. Φαίνεται πως τελευταία υπάρχει μια σοβαρή πολιτική φιλαναγνωσίας, στα πρότυπα των προηγμένων δυτικών κοινωνιών της Ευρώπης. Μακάρι να συνεχιστεί η προσπάθεια και να συνδεθεί αυτή η πολιτική πιο στενά με την εκπαίδευση και το σχολείο. Προσωπικά, βρήκα πολύ ενδιαφέροντες…

Βιβλία για τα βιβλία και την ανάγνωση…

Ενδιαφέρουσα προσέγγιση της ανάγνωσης από το συγγραφέα Πέτρο Τατσόπουλο στο τελευταίο του βιβλίο «Το βιβλίο για τα βιβλία» από τις εκδόσεις «Οξύ». «Λίγους μήνες αφότου διαβάσουμε ένα βιβλίο, δεν θυμόμαστε σχεδόν τίποτε γύρω από αυτό – ίσως ούτε καν τον τίτλο. Εκείνο που θυμόμαστε για καιρό κατόπιν, είναι αν περάσαμε καλά διαβάζοντάς το. Στην ουσία,…

Τα παιδιά του Κάρολου Ντίκενς;

22/12/2010, αλλιώτικο γιορτινό οδοιπορικό. Προαύλιο και παράθυρα με κάγκελα. Περίεργη σιωπή και «τείχη» τριγύρω. Περπατάμε πίσω από το φύλακα με το σφίξιμο μιας απροσδιόριστης αγωνίας στο θώρακα. Μονολεκτικές οδηγίες μας κατευθύνουν σχεδόν παραγγελματικά: «Ελάτε»…«Από δω…». Περνάμε μέσα από λαβυρίνθους διαδρόμων, κάγκελα…Παρατηρώ το τεράστιο μεταλλικό κλειδί του φύλακα που ξεκλειδώνει μία – μία τις ενδιάμεσες πόρτες.…