Η λογοτεχνική γραφή ως μια «τεχνολογία» του εαυτού.

Ένα βιβλίο που συνεισφέρει στην κατανόηση της προθετικότητας και της φύσης της λογοτεχνικής γραφής (Michel Foucault, Ο ωραίος κίνδυνος. Συνέντευξη στον Claude Bonnefoy, εκδ. Άγρα), παρουσιάζει στο «Βήμα» ο καθηγητής φιλοσοφίας Διονύσης Καββαθάς. Όσα αναφέρονται για τον τρόπο ανάλυσης της γραφής και της γλώσσας από τον Φουκό, μας διευκολύνουν να αντιληφθούμε την πολλαπλή λειτουργία της…

«Μετεβλήθη εντός μου ο ρυθμός του κόσμου». Φωτίζοντας το έργο του Γ.Βιζυηνού.

Στη λογοτεχνία μας δεν υπάρχει ικανότερος τεχνίτης-ψυχογράφος. Οσα χρόνια κι αν περνάν, τα δικά του «πρόσωπα» μένουν αγέραστα, εκφράζοντας με την ίδια ζωντάνια τα μεγάλα διλήμματα στα οποία πέφτει ξανά και ξανά η ψυχή. Γιατί η ψυχή είναι μία, κι όποιος γνήσια την αποδώσει, οδηγεί εφεξής όλες τις άλλες που θα ξαναδιαβούν μοιραία τους ίδιους…

Η φύση: ένα πέπλο υφασμένο με χρωματικό φως (η οπτική του Ιμπρεσσιονισμού)

Εγκαταλείποντας τον ακαδημαϊσμό και την εμμονή στη λεπτομέρεια, οι ιμπρεσσιονιστές ζωγράφοι αρνούνται να ακολουθήσουν τις κλειστές, καθιερωμένες από την παράδοση, φόρμες των αναγνωρισμένων συναδέλφων τους. Βγαίνουν στη φύση για να απεικονίσουν τη δύναμη του φωτός πάνω στα χρώματα με σκοπό να αποδώσουν την εικόνα μιας χρονικής στιγμής, μιας εντύπωσης όπως αποτυπώνεται στη συνείδησή μας, όταν…

Αναζητώντας ποιότητα στην εκπαίδευση

Διαβάζοντας το παρακάτω δημοσίευμα (Ν. Κωσταντάρα, «Καθημερινή») σκέφτομαι πως η εκπαίδευση στην Ελλάδα αποτελματώνεται ολοένα και περισσότερο καθώς οι εκπαιδευτικοί αντιμετωπίζονται από την Πολιτεία ως διεκπεραιωτές ωρών μιας κεντρικά προγραμματισμένης διδασκαλίας και οι μαθητές  ως μάζα ηλιθίων που χειραγωγείται σε γνωστικό, κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο με το ψυχοπαθολογικό «όραμα» της χρήσιμης γνώσης για την ανάπτυξη…

Η παρακμή της δημοκρατίας και η συμμορία των τυράννων.

Ερμηνεύοντας τις αιτίες για την ανοχή που δείχνει μέρος της ελληνικής κοινωνίας στις τυραννικές και ολοκληρωτικές απόψεις μιας άκαμπτης και βίαιης ακροδεξιάς, ο Τάκης Θεοδωρόπουλος, βρίσκει το κατάλληλο «ιστορικό ανάλογο» στις συνθήκες ανόδου των τριάκοντα τυράννων στην ηττημένη του Πελοποννησιακού πολέμου Αθήνα και όταν η δημοκρατία βρίσκεται, απαξιωμένη από τους πολίτες της, σε πλήρη παρακμή:…

Νεκρή γλώσσα τα αρχαία;

Η συγγραφέας Σώτη Τριανταφύλλου σχολιάζει (στο protagon) την πρόταση της κας Ρεπούση για την κατάργηση των αρχαίων ελληνικών ως νεκρής γλώσσας: «Άλλη μια άσκεπτη πρόταση, άλλη μια επίδειξη ψευτοπροοδευτισμού από τα έδρανα της αριστεράς και μάλιστα από εκείνα της λογικής και μετριοπαθούς ΔΗΜΑΡ: η κ. Ρεπούση, εγχώρια εκπρόσωπος μιας παρωχημένης σχολής ιστορικών, προτείνει την κατάργηση…

Γιατί να επιλέξω Νεότερη Ευρωπαϊκή Λογοτεχνία;

Για τις μαθήτριες και τους μαθητές του σχολείου μας που θα φοιτήσουν στη Β λυκείου και αναρωτιούνται:  «Γιατί να επιλέξω το μάθημα της Νεότερης Ευρωπαϊκής Λογοτεχνίας ;» θα δώσουμε συνοπτικά ως απαντήσεις 5 πιθανούς λόγους. Επιλέγω το μάθημα της Νεότερης Ευρωπαϊκής Λογοτεχνίας, (1.) Αν θέλω να γνωρίσω τον κόσμο του ευρωπαϊκού πνεύματος και της αισθητικής…

Τα Σχολεία του ψηφιακού κόσμου…

Συμφωνώντας σε πολλά σημεία με τις διαπιστώσεις του παρακάτω άρθρου, οφείλουμε να παρατηρήσουμε πως η πλήρης καθιέρωση της ψηφιακής μάθησης, όπως περιγράφεται, δεν αποτελεί την «παιδαγωγική πανάκεια» που θα καταστήσει, από μόνη της, την εκπαίδευση επαρκή για να ανταποκριθεί στις ανάγκες του μέλλοντος. Για να αντλήσουμε τη μέγιστη ωφέλεια από την ψηφιακή τεχνολογία, χρειάζεται να…

Η Λογοτεχνία ως εικόνα της κοινωνίας

«Η λογοτεχνία είναι καθρέφτης μιας κοινωνίας, αφού έχει παρατηρηθεί ότι στα σύγχρονα λογοτεχνικά βιβλία περιέχεται λεξιλόγιο που εκφράζει ναρκισσισμό, ατομικισμό, κτητικότητα και υλισμό αντί για άλλες αξίες». Σε αυτό το πόρισμα κατέληξε μια ομάδα αμερικανών ερευνητών, με επικεφαλής την καθηγήτρια ψυχολογίας Πατρίτσια Γκρίνφιλντ του πανεπιστημίου του Λος Άντζελες (UCLA), που ανέλυσε τις χρησιμοποιούμενες λέξεις σε…

«Ομπρός, παιδιά, και δε βολεί μονάχος του ν’ ανέβει ο ήλιος.» (Εγκόλπιο αφύπνισης)

Κάθε ηθική, κοινωνική και πολιτική αναγέννηση, όπως αυτή που επειγόντως χρειάζεται «τούτες τις μέρες» η συνείδησή μας, δεν μπορεί παρά να ξεκινάει από την επικοινωνία με τις «ρίζες», όπως προσφέρονται από τη μοναδική, αποκαλυπτική εμπειρία της ποίησης και της μουσικής. Αφιερώνουμε στους νεότερους ένα εγκόλπιο αφύπνισης, ένα μνημείο του νεότερου ελληνικού πολιτισμού, το «Πνευματικό Εμβατήριο»…