Παίρνοντας τη σκυτάλη από την «Ερατώ», φέρνω στο νου μου τη διαχρονική παρουσία των δελφινιών στην ελληνική λογοτεχνία και στην ελληνική τέχνη γενικότερα. Σκέφτομαι τις αναφορές, από την αρχαϊκή ακόμη λυρική ποίηση μέχρι το Σεφέρη και τον Ελύτη, τα αγγεία και τους αμφορείς με τις παραστάσεις των δελφινιών, τις περιγραφές των ναυτικών που άκουγα εκστασιασμένος…